سیاست اختلافات مذهبی در آسیای معاصر
اختلافات مذهبی در آسیا دارای ریشه های عمیق تاریخی است که اغلب در قالب ترکیبی از دین، قدرت و منافع سیاسی تبلور یافته‌اند.
مقدمه
آسیا به عنوان بزرگ‌ترین و پرجمعیت‌ترین قاره جهان، کانون ظهور و توسعه بسیاری از ادیان بزرگ همچون اسلام، مسیحیت، بودیسم، هندوئیسم و ادیان محلی بوده است. این تنوع دینی درعین حال که می‌تواند نماد غنای فرهنگی باشد، گاه به بستری برای منازعات و اختلافات تبدیل شده است. در این مقاله، تلاش می‌شود تا ریشه ها، عوامل تشدیدکننده، پیامدها و راهکارهای مدیریت اختلافات مذهبی درآسیای معاصر بررسی قرارگیرد. همچنین نمونه های موفق و ناکام از سیاست های کشورهای آسیایی در برخورد با این موضوع تحلیل خواهند شد. بررسی این موضوع به‌ویژه در پرتو تحولات اخیر سیاسی و اجتماعی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.
۱. پیشینه تاریخی اختلافات مذهبی در آسیا
اختلافات مذهبی در آسیا دارای ریشه های عمیق تاریخی است که اغلب در قالب ترکیبی از دین، قدرت و منافع سیاسی تبلور یافته‌اند. برخی از نمونه های مهم عبارتند از:
۱.۱. هندوستان و شبه قاره هند
استعمار بریتانیا با اعمال سیاست “تفرقه بینداز و حکومت کن”، به طور سیستماتیک اختلافات میان هندوها و مسلمانان را تشدید کرد. نتیجه این سیاست‌ها، جدایی پاکستان از هند در سال ۱۹۴۷ و ایجاد تنش های طولانی مدت میان دو کشور بود. قتل عام های دسته‌جمعی در زمان تقسیم هند از جمله تراژدی های بزرگ این دوران بود. علاوه بر این، نزاع های مرتبط با کشمیر همچنان یکی از چالش های اصلی روابط دو کشور است. در سال های اخیر، با روی کار آمدن احزاب ملی‌گرای هندو در هند، اختلافات و خشونت‌ها علیه مسلمانان افزایش یافته است. این موضوع باعث نگرانی جامعه جهانی و سازمان های حقوق بشری شده است. همچنین درگیری های مذهبی میان هندوها و سیک ها در ایالت پنجاب هند نیز از جمله مواردی است که در دهه های اخیر باعث خشونت و ناآرامی شده است.
۱.۲. خاورمیانه
اختلافات میان شیعه و سنی، که از زمان خلافت اسلامی آغاز شد، در قرون بعدی با دخالت های خارجی و منافع استعماری گسترش یافت. جنگ ایران و عراق (۱۹۸۰-۱۹۸۸) نمونه بارز از بهره‌برداری از این اختلافات در سطح منطقه‌ای بود. علاوه بر این، منازعات درسوریه، یمن و بحرین نیز نشان دهنده ابعاد مختلف این اختلافات است. رقابت‌های ژئو پولیتیکال میان برخی ازکشورها نیز به این اختلافات دامن زده است. همچنین ظهورگروه‌های تروریستی مانند داعش و القاعده که با تفسیرهای افراطی از اسلام به دنبال ایجاد خلافت اسلامی هستند، باعث تشدید خشونت ها و ناآرامی ها در منطقه شده است.
۱.۳چین و تبت
تنش های مذهبی و سیاسی میان حکومت چین و بودایی های تبت، به ویژه تحت رهبری دالایی لاما، از جمله مواردی است که تاریخ طولانی از سرکوب و مقاومت مذهبی دارد. در دهه‌های اخیر، سیاست های دولت چین در زمینه “همسان سازی فرهنگی” منجر به اعتراضات گسترده بودایی‌ها شده است. این موضوع هنوز هم یکی از مسائل حساس سیاسی و مذهبی دراین کشوراست.
۱.۴. جنوب شرق آسیا
در مالزی و اندونزی، تاریخچه تعامل و تنش های مذهبی میان مسلمانان و اقلیت های مسیحی و بودایی، مثال های بسیاری از همزیستی مسالمت‌آمیز و درعین حال تنش‌های مذهبی ارائه می‌دهد. درمیانمار نیز خشونت‌های گسترده‌ای علیه مسلمانان روهینگیا صورت گرفته است که منجر به آوارگی و مهاجرت اجباری آن ها شده است. همچنین در تایلند، درگیری های میان مسلمانان و بودایی‌ها در جنوب این کشور باعث ناآرامی و خشونت شده است.
۲. عوامل تشدیدکننده اختلافات مذهبی
در عصر معاصر چند عامل کلیدی به تشدید اختلافات مذهبی در آسیا دامن زده است:
۲.۱. عدم درک درست ازدین
سیاست مداران در کشورهای مختلف شناخت کافی ازدین ندارند و برای کسب قدرت استفاده می‌کنند. این موضوع می‌تواند باعث تقویت احزاب و گروه‌های افراطی و تشدید اختلافات مذهبی شود.
· مثال: در میانمار، ارتش با حمایت بودایی های افراطی، به کشتار مسلمانان روهینگیا پرداخت و این مسئله را به یک بحران انسانی بین‌المللی تبدیل کرد. این بحران نه تنها به آوارگی صدها هزار نفر انجامید بلکه موجب محکومیت گسترده جهانی شد. همچنین در هند برخی از احزاب سیاسی از تعصب مذهبی برای تقویت پایگاه رأی خود استفاده می‌کنند.
۲.۲.نابرابری اقتصادی و اجتماعی
در برخی از کشورها اقلیت های مذهبی با تبعیض اقتصادی، آموزشی و اجتماعی مواجه هستند. این نابرابری ها می‌تواند باعث افزایش احساس محرومیت و نارضایتی در میان اقلیت‌ها شده و به تشدید اختلافات مذهبی دامن بزند.
· مثال: درسریلانکا تبعیض علیه تامیل های هندو توسط اکثریت بودایی سین‌هالا، جنگ داخلی طولانی‌مدت این کشور را به همراه داشت. این تبعیض در تخصیص منابع و فرصت‌های شغلی به وضوح دیده می‌شود.
۲.۳. نفوذ قدرت های خارجی
آمریکا و کشورهای غربی با حمایت ازگروه های مذهبی خاص، به پیچیده‌تر شدن این اختلافات کمک کرده‌اند. این کشورها با دخالت درامور داخلی کشورها و حمایت از گروه‌های مذهبی خاص، به دنبال تأمین منافع خود هستند و این موضوع در اکثر نقاط باعث تشدید اختلافات و ناآرامی‌ها در منطقه شده است.
· مثال: رقابت کشورهای غربی در سوریه و یمن، منجر به جنگ و خونریزی شده است. حمایت مالی و نظامی از گروه های محلی، این بحران ها را عمیق‌تر کرده است.
۲.۴. رسانه های اجتماعی و اطلاعات نادرست
انتشار اطلاعات نادرست درباره اقلیت های مذهبی درشبکه‌های اجتماعی، باعث افزایش تنش ها و تحریک خشونت شده است. الگوریتم های رسانه‌های اجتماعی نیز به گونه‌ای طراحی شده‌اند که محتوای تحریک‌آمیز و جنجالی را بیشتر نمایش می‌دهند و این موضوع می‌تواند به تشدید اختلافات مذهبی کمک کند. همچنین استفاده از رسانه‌های اجتماعی برای تبلیغات نفرت‌پراکنی و ترغیب به خشونت علیه اقلیت های مذهبی نیز از جمله عوامل تشدیدکننده اختلافات مذهبی است.
۲.۵. فشارهای جمعیتی
رشد جمعیت و محدودیت منابع می‌تواند رقابت های اقتصادی و اجتماعی را تشدید کرده و به اختلافات مذهبی دامن بزند. همچنین مهاجرت های داخلی و خارجی نیز می‌تواند باعث ایجاد تنش‌های مذهبی شود. به عنوان مثال، مهاجرت مسلمانان روهینگیا از میانمار به بنگلادش باعث ایجاد تنش های اجتماعی و اقتصادی در این کشور شده است.
۲.۶. افراط‌گرایی مذهبی
تفاسیر افراطی از ادیان و فعالیت گروه‌های تروریستی که به دنبال اعمال ایدئولوژی خود از طریق خشونت هستند، می‌تواند به تشدید اختلافات مذهبی و ناآرامی‌ها در منطقه دامن بزند. به عنوان مثال، گروه‌های تروریستی مانند داعش و القاعده با تفسیرهای افراطی از اسلام، باعث کشته شدن هزاران نفر و آوارگی میلیون‌ها نفر در خاورمیانه و سایر نقاط جهان شده‌اند.
۳. پیامدهای اختلافات مذهبی
پیامدهای اختلافات مذهبی در آسیا به شدت گسترده و چندبعدی است:
۳.۱. درگیری های نظامی و جنگ داخلی
بسیاری از جنگ‌های داخلی در آسیا ریشه در اختلافات مذهبی دارند. این جنگ‌ها باعث ویرانی زیرساخت‌ها، کشته شدن هزاران نفر و آوارگی میلیون‌ها نفر شده است. همچنین این جنگ‌ها می‌توانند باعث بی‌ثباتی سیاسی و اقتصادی در منطقه و گسترش تروریسم شوند.
۳.۲. بی‌ثباتی سیاسی
اختلافات مذهبی می‌توانند باعث تضعیف دولت‌ها و ایجاد بحران‌های سیاسی شوند. این بی‌ثباتی می‌تواند سرمایه‌گذاری خارجی را کاهش داده و مانع رشد اقتصادی شود. همچنین می‌تواند باعث گسترش فساد و ناکارآمدی دولت شود.
· مثال: در پاکستان، اختلافات میان گروه‌های شیعه و سنی به بحران‌های امنیتی و بی‌ثباتی سیاسی دامن زده است. بمب‌گذاری‌های متعدد در تجمعات مذهبی از نتایج این اختلافات است.
۳.۳. آوارگی و مهاجرت
اقلیت‌های مذهبی در بسیاری از کشورها مجبور به ترک خانه‌های خود می‌شوند. این موضوع می‌تواند باعث ایجاد بحران‌های انسانی و افزایش فقر و بی‌خانمانی شود. همچنین می‌تواند باعث ایجاد تنش‌های اجتماعی و فرهنگی در کشورهای مقصد شود.
· مثال: مسلمانان روهینگیا از میانمار به بنگلادش مهاجرت کردند و با بحران انسانی شدیدی روبرو شدند. کمپ های پناهجویان در بنگلادش همچنان از شرایط نامناسبی برخوردارند. در افغانستان نیز بسیاری از اقلیت‌های مذهبی همچون هندوها و سیک‌ها مجبور به ترک کشور شده‌اند.
۳.۴. نقض حقوق بشر
اقلیت های مذهبی اغلب هدف آزار و اذیت، قتل‌عام یا تبعیض سیستماتیک قرار می‌گیرند. این موضوع می‌تواند شامل محدودیت درآموزش، اشتغال و مشارکت سیاسی شود. همچنین می‌تواند شامل شکنجه، بازداشت غیرقانونی و اعدام شود.
۳.۵. تضعیف توسعه اقتصادی
تنش‌های مذهبی می‌توانند به کاهش سرمایه‌گذاری‌های داخلی و خارجی منجر شوند. همچنین می‌تواند باعث کاهش گردشگری و تجارت شود. در نتیجه، اختلافات مذهبی می‌تواند باعث فقر، بیکاری و کاهش سطح زندگی مردم شود.
· مثال: در کشمیر، تنش‌های طولانی‌مدت میان هند و پاکستان مانع از توسعه اقتصادی این منطقه شده است.
۴. سیا ست ها و راهکارهای مدیریت اختلافات مذهبی
برای کاهش و مدیریت اختلافات مذهبی، اقدامات زیر پیشنهاد شده است:
۴.۱. تقویت گفت‌وگوهای بین مذهبی
ترویج ارتباط میان رهبران مذهبی برای کاهش سوءتفاهم ها و ایجاد اعتماد و همکاری میان ادیان مختلف. همچنین گفت‌وگو میان پیروان ادیان مختلف درسطوح مختلف جامعه نیز می‌تواند به کاهش تعصبات و افزایش تفاهم کمک کند. این گفت‌وگوها می‌تواند در قالب کنفرانس‌ها، سمینارها، کارگاه‌های آموزشی و برنامه‌های فرهنگی و اجتماعی برگزار شود.
· مثال: گفتگوهای ادیانی در جمهوری اسلامی و یا کنفرانس وحدت اسلامی در تهران و یا تلاش‌های شورای جهانی ادیان برای ایجاد فضای گفت‌وگوی بین‌الادیانی در اندونزی و مالزی.
· ۴.۲. اصلاحات قانونی
ایجاد قوانینی برای تضمین حقوق برابر شهروندان صرف نظر از مذهب و جلوگیری از تبعیض بر اساس مذهب در آموزش، اشتغال و سایر زمینه‌ها. همچنین قوانینی برای مجازات کسانی که به دلیل مذهب خود مورد خشونت و آزار و اذیت قرار می‌گیرند باید وضع شود. این قوانین باید با استانداردهای بین‌المللی حقوق بشر مطابقت داشته باشد و به طور عادلانه و شفاف اجرا شود.
۴.۳. آموزش و آگاهی بخشی
ایجاد برنامه های آموزشی برای ترویج احترام به تنوع مذهبی و آموزش تاریخ و فرهنگ ادیان مختلف به دانش‌آموزان در مدارس و دانشگاه‌ها. همچنین برنامه‌های آموزشی برای بزرگسالان و رسانه‌ها نیز می‌تواند به افزایش آگاهی و کاهش تعصبات کمک کند. این برنامه‌های آموزشی باید بر اصول همزیستی مسالمت‌آمیز، احترام متقابل و پذیرش تنوع مذهبی تأکید داشته باشد.
۴.۴. مداخله سازمان های بین المللی
سازمان ملل و نهاد های حقوق بشری می‌توانند نقش موثری در مدیریت بحران های مذهبی داشته باشند. این سازمان‌ها می‌توانند با نظارت بر وضعیت حقوق بشر، ارائه کمک‌های انسانی و میانجیگری درمنازعات، به کاهش تنش‌ها و حمایت از اقلیت‌های مذهبی کمک کنند. همچنین این سازمان‌ها می‌توانند با اعمال فشار بر دولت‌ها برای رعایت حقوق بشر و آزادی‌های مذهبی، به بهبود وضعیت اقلیت‌های مذهبی کمک کنند.
۴.۵. نقش رسانه ها
رسانه‌ها می‌توانند نقش مهمی در ترویج صلح و همزیستی مسالمت‌آمیز و یا تشدید اختلافات مذهبی داشته باشند. رسانه‌های مسئول باید از انتشار اخبار و گزارش های جانبدارانه و تحریک‌آمیز که می‌تواند باعث تشدید تنش‌ها شود، خودداری کنند. همچنین رسانه‌ها باید به آموزش و آگاهی‌بخشی در زمینه تنوع مذهبی و فرهنگی و ترویج گفت‌وگو و تفاهم میان ادیان مختلف بپردازند.
۴.۶. نقش رهبران مذهبی
رهبران مذهبی نقش بسیار مهمی در ترویج صلح و همزیستی مسالمت آمیز و یا تشدید اختلافات مذهبی دارند. آنها باید از نفوذ خود برای ترویج احترام متقابل، گفت‌وگو و همکاری میان ادیان مختلف استفاده کنند. همچنین باید از بیانیه‌ها و اقداماتی که می‌تواند باعث تشدید تنش ها و خشونت‌ها شود، خودداری کنند.
۵. نمونه هایی از مدیریت موفق و ناکام
۵.۱. نمونه‌ی موفق
· اندونزی: با وجود تنوع دینی گسترده، سیاست های این کشور بر اساس اصل “پانچاسالا” تلاش کرده است همزیستی میان ادیان مختلف را تقویت کند. این اصل بر ایمان به یک خدای یگانه، انسانیت عادلانه و متمدن، وحدت اندونزی، دموکراسی با رهبری حکمت و عدالت اجتماعی برای تمام مردم اندونزی تأکید دارد. دولت اندونزی با حمایت از گفت‌وگوهای بین‌مذهبی و ترویج آموزش و آگاهی‌بخشی در زمینه تنوع مذهبی، توانسته است به طور قابل توجهی به کاهش تنش ها و خشونت های مذهبی در این کشور کمک کند.
۵.۲. نمونه های ناکام
· میانمار: سیاست‌های تبعیض‌آمیزدولت علیه روهینگیاها نه تنها بحران داخلی بلکه فشارهای بین‌المللی را به دنبال داشته است. این سیاست ها باعث کشته شدن هزاران نفر و آوارگی صدها هزار نفر شده است. همچنین این سیاست ها باعث بی‌ثباتی سیاسی و اقتصادی در میانمار و افزایش تنش‌ها در منطقه شده است.
· سریلانکا: جنگ داخلی طولانی میان بودایی‌ها و هندوها نشان‌دهنده ناکامی در مدیریت اختلافات مذهبی است. این جنگ باعث کشته شدن هزاران نفر و ویرانی زیرساخت‌های این کشور شده است. همچنین این جنگ باعث تشدید اختلافات و ناآرامی‌ها در سریلانکا و افزایش تنش‌ها در منطقه شده است.
۶٫ نقش ایران در توسعه اقلیت ها و نقش رژیم صهیونیستی در بحران خاورمیانه و تهدید صلح جهانی
در حالی که ایران همواره در تلاش برای ایجاد فضایی امن و مساعد برای رشد و توسعه اقلیت های دینی و قومی درون مرزهای خود بوده است، رژیم صهیونیستی با اشغال سرزمین فلسطین و اقدامات خشونت‌آمیز خود، به بحرانی عظیم در خاورمیانه دامن زده و صلح جهانی را تهدید می‌کند. این دو رویکرد متضاد، نمایانگر دو مسیر متفاوت در قبال حقوق بشر و صلح جهانی است.
۶٫۱ ایران: الگویی از همزیستی مسالمت‌آمیز در بستر چالش ها
ایران، کشوری با تنوع قومی و مذهبی غنی، همواره کوشیده تا با احترام به حقوق اقلیت‌ها، الگویی از همزیستی مسالمت‌آمیز ارائه دهد. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، به صراحت حقوق اقلیت های دینی را به رسمیت شناخته و به آنان آزادی درانجام مراسم دینی، آموزش و پیروی از احکام شرعی خود را اعطا کرده است. زرتشتیان، یهودیان و مسیحیان به عنوان اقلیت های دینی رسمی در ایران، نمایندگانی در مجلس شورای اسلامی دارند و در عرصه سیاسی کشور مشارکت می‌کنند. این نمایندگان به طور مستقیم توسط اعضای این اقلیت‌ها انتخاب می‌شوند و در تصمیم‌گیری‌های مربوط به امور کشور و همچنین در پیگیری مطالبات و نیازهای جامعه خود نقش دارند. حمایت از اقلیت ها در ایران تنها به قوانین محدود نمی‌شود. دولت با اختصاص بودجه برای بازسازی اماکن مذهبی اقلیت‌ها، برگزاری جشنواره‌ها و برنامه‌های فرهنگی، و اجازه تأسیس مدارس و مؤسسات آموزشی ویژه آنان، در حفظ و احیای فرهنگ و هویت این گروه‌ها می‌کوشد. این حمایت‌ها در قالب برنامه‌های مختلفی مانند توسعه مناطق محروم نشین اقلیت‌ها، ارائه تسهیلات برای اشتغال و تحصیل آنان، و حمایت از هنرمندان و نخبگان اقلیت‌ها ارائه می‌شود. برای مثال، دانشگاه ادیان و مذاهب در قم، با هدف آموزش و پژوهش در زمینه ادیان و مذاهب مختلف و ترویج گفتگوی بین ادیان تأسیس شده است و دانشجویانی از اقلیت‌های مذهبی نیز در آن تحصیل می‌کنند. درعرصه بین‌المللی نیز، ایران همواره از حقوق اقلیت‌ها در سراسر جهان دفاع کرده و علیه هرگونه تبعیض و سرکوب آنان موضع گرفته است. ایران در سازمان‌های بین‌المللی مانند سازمان ملل متحد و سازمان همکاری اسلامی، به طور فعال در تصویب قطعنامه‌ها و بیانیه‌هایی که مبتنی بر حمایت از حقوق اقلیت‌ها هستند، مشارکت دارد. ایران همچنین با برگزاری کنفرانس‌ها و نشست‌های بین‌المللی با موضوع حقوق اقلیت‌ها، به دنبال افزایش آگاهی و حساسیت جامعه جهانی نسبت به این موضوع است.
نمونه هایی از حمایت ایران از اقلیت ها:
· حفظ آثار تاریخی و فرهنگی اقلیت‌ها: بازسازی کنیسه‌ها و کلیساها، مرمت آتشکده‌ها، و حمایت از مراسم و آیین های سنتی اقلیت‌ها. به عنوان مثال، می‌توان به بازسازی کنیسه یوسف‌آباد در تهران و کلیسای وانک در اصفهان اشاره کرد. همچنین، دولت ایران از برگزاری مراسم مذهبی اقلیت‌ها مانند عید پاک برای مسیحیان، نوروز برای زرتشتیان، و حنوکا برای یهودیان حمایت می‌کند.
· حمایت از فعالیت های اقتصادی اقلیت ها: ارائه تسهیلات به کسب و کارهای اقلیت‌ها و تشویق مشارکت آنان در فعالیت‌های اقتصادی. این حمایت‌ها شامل ارائه وام‌های کم‌بهره، معافیت‌های مالیاتی، و آموزش‌های کسب و کار می‌شود. همچنین، دولت ایران در برخی موارد سهمیه‌هایی را برای اشتغال اقلیت‌ها در بخش‌های دولتی و خصوصی در نظر می‌گیرد.
· ترویج گفتگوی بین ادیان: برگزاری کنفرانس ها و نشست‌های بین‌المللی با هدف تقریب مذاهب و ترویج همزیستی مسالمت‌آمیز. ایران هر ساله میزبان کنفرانس بین‌المللی وحدت اسلامی است که در آن شخصیت‌های مذهبی از سراسر جهان شرکت می‌کنند. همچنین، ایران در گفتگوهای بین ادیانی با کشورهای دیگر نیز مشارکت دارد و به دنبال یافتن زمینه‌های مشترک برای همکاری و تفاهم است.
نقش نهاد های مدنی و سازمان های مردم نهاد:
در سال‌های اخیر، نهادهای مدنی و سازمان های مردم نهاد نقش مهمی در حمایت از حقوق اقلیت ها در ایران ایفا کرده‌اند. این نهادها با فعالیت‌های مختلفی مانند آموزش، پژوهش، و ارائه خدمات مشاوره‌ای و حقوقی به اقلیت‌ها، در رفع تبعیض و ارتقای وضعیت آنان می‌کوشند.
۶٫۲ رژیم صهیونیستی: ریشه بحران در خاورمیانه و تهدیدی برای صلح جهانی
رژیم صهیونیستی با اشغال سرزمین فلسطین و سیاست‌های تبعیض‌آمیز و خشونت بار خود علیه فلسطینیان، به یکی از اصلی‌ترین عوامل بی‌ثباتی در خاورمیانه تبدیل شده است. شهرک‌سازی‌ها، تخریب منازل فلسطینیان، و محاصره غزه، تنها نمونه‌هایی از نقض فاحش حقوق بشر توسط این رژیم است. این رژیم با نادیده گرفتن قطعنامه‌های سازمان ملل و حقوق بین‌الملل، به اشغالگری و سرکوب مردم فلسطین ادامه می‌دهد. رژیم صهیونیستی با اعمال سیاست آپارتاید علیه فلسطینیان، آنان را از حقوق اساسی خود مانند حق تعیین سرنوشت، حق آزادی بیان، و حق داشتن یک زندگی عادی محروم کرده است. این رژیم با ایجاد محدودیت‌های شدید برای عبور و مرور فلسطینیان، دسترسی آنان به آموزش، بهداشت، و اشتغال را محدود کرده و باعث فقر و بیکاری گسترده در میان آنان شده است.
حمایت رژیم صهیونیستی از گروه‌های تروریستی، حملات نظامی به کشورهای منطقه، و رقابت تسلیحاتی، امنیت کل منطقه را به خطر انداخته است. این رژیم با حمایت از گروه‌هایی مانند داعش و جبهه‌النصره، در گسترش تروریسم و ناامنی در منطقه نقش داشته است. همچنین، حملات نظامی این رژیم به کشورهایی مانند سوریه و لبنان، باعث کشته شدن هزاران غیرنظامی و تخریب زیرساخت‌های این کشورها شده است. رژیم صهیونیستی با هدف تضعیف کشورهای منطقه و تحقق اهداف expansionist خود، به طور مستمر در امور داخلی آنها دخالت می‌کند و از هر گونه تلاشی برای ایجاد وحدت و همبستگی میان آنها جلوگیری می‌کند. این رژیم با انجام عملیات جاسوسی و خرابکاری در کشورهای منطقه، به دنبال ایجاد بی‌ثباتی و تنش در آنها است.
نتیجه‌گیری
اختلافات مذهبی در آسیای معاصر، با وجود پیچیدگی های تاریخی و اجتماعی، همچنان یکی از چالش‌های اصلی این قاره است. عواملی مانند سوءاستفاده‌های سیاسی، نابرابری های اجتماعی و اقتصادی، نفوذ قدرت های خارجی و رسانه های اجتماعی به تشدید این اختلافات دامن زده‌اند. پیامدهای این تنش‌ها شامل بی‌ثباتی سیاسی، درگیری‌های نظامی، نقض گسترده حقوق بشر و تضعیف توسعه اقتصادی بوده است. برای مقابله با این چالش‌ها، تقویت گفت‌وگوهای بین مذهبی، اصلاحات قانونی برای تضمین حقوق اقلیت ها، آموزش و آگاهی‌بخشی و تلاش‌های بین‌المللی ضروری به نظر می‌رسند. ایجاد صلح و همزیستی پایدار در آسیا نیازمند همکاری و تعهد جدی دولت ها، رهبران مذهبی و جوامع مدنی است. تنها از طریق تلاش های هماهنگ می‌توان آسیایی متحد و مرفه ساخت که در آن تنوع مذهبی نه یک تهدید، بلکه فرصتی برای پیشرفت جمعی باشد. در ادامه باید متذکر شد عادی سازی روابط رژیم صهیونیستی با کشورهای عربی، روندی خطرناک است که به جای حل مشکلات منطقه، به بی‌ثباتی و ناامنی بیشتر در خاورمیانه دامن می‌زند. این روند با مخالفت افکار عمومی درکشورهای عربی و اسلامی و حتی غربی مواجه است و چالش های بسیاری را پیش روی خود دارد. برای رسیدن به صلح و ثبات در خاورمیانه، لازم است که کشورهای منطقه به جای عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی، از مقاومت مردم فلسطین حمایت کنند و برای پایان دادن به اشغالگری و نقض حقوق بشر در سرزمین‌های اشغالی تلاش کنند.
محمد رضا ابراهیمی
رایزن فرهنگی ج.ا.ایران در اندونزی
منابع:
https://ir.voanews.com/a/netanyahu-historic-infrastructure-project-linking-asia-europe/7261490.html
https://editorials.voa.gov/a/pbb-harus-mengatasi-krisis-di-timur-tengah/7350719.html
https://www.radiofarda.com/a/32907227.html
https://fisip.ui.ac.id/proyeksi-masa-depan-hubungan-palestina-israel-dan-posisi-indonesia/
لینک کوتاه : https://www.iras.ir/?p=11614
بالا
بازگشت